ХАРАМЛАЖ БОЛОХГҮЙ . . .

Энэ хорвоод хүн ердөө ирээд л буцдаг юм байна шүү дээ. Ердөө л үдлээд буцахын төдий. Гэтэл хэд хичнээн ч насаллаа гэсэн тэр нь бүхэлдээ ганцхан  л хором байдаг аж. Ганцхан хором. . . Гэтэл бид мөнх амьдрах юм шиг л бодож ЭНДҮҮРСЭЭР. 

            .  .  . Аан яадгийн тэгж байгаад болно биз хэмээн өчүүхэн сэтгэлдээ адгаж,  

. . . Эсвэл дараа гэж талархлын үгээ залгиж,

. . . Яршиг гэж инээмсэглэлээ харамласаар. 

Навчсаар уйлсан намрын үдшээр шөнжингөө хүлээлгэж, өвлийн жаварт өчнөөн орой дааруулавч,  өнөөх хүйтэн хөндий үгнээс өөр юу ч эс хайрлана.

           Сайхан сэтгэлийн ганцхан дуслыг, хайр энэрлийнхээ өчүүхэн хэсгийг бусдаас харамласан мянган өдрийнхөө төлөө ганцхан  хором гуйж нулимсаа урсгаж суухад  бурхан л бодогддог юм байна хүмүүсээ.  

Харамласан бүхнийхээ төлөө . . .  ганцхан удаа. .  . ганцхан удаа  үгийг минь сонсооч гэж харамсаж суухын оронд . . .  хайр энэрэлээ, эсвэл зүгээр л  дулаан үг, халуун сэтгэлээ бүү харамла.    Амьддаа бие биенээ хайрла гэдэг яасан үнэн үг вэ. Нарт хорвоод болж өгвөл нэг ч хүнийг бүү гомдоо.  Хүмүүсээ.