ЖИНГИЙН ЦУВАА
Жингийн цуваа гүвээ даваад одлоо
Жирэм сүлжиж суугаа бүсгүйн нүд нулимастай
Үүлс зангирсан нутгийн тэнгэр ууртайхан
Үүрээ орхиод ниссэн тогрууны дэгдээхий уйтайхан
Сүүгэл хөх манан гуниг даалгүй сарниж
Сүүдэрт талын чулуу нулимс даалгүй бутрав
Салхи бүдчиж үүлс уруудаад
Сарнайн дэлбээ хумичихав аа
Бодолгүйхэн хайраа харамлаа нь үгүй өгсөн
Ботгон нүдэт Сүндэрьяа гэрээ санаад явчихав
Өвөр арын модны болсон жимсээр дүүргэсэн
Үйсэн гэртэй бортогыг минь авахаа мартаад буцчихав
Буугаад мордох тавиланг өрөвдөө нь үгүй ширвэсэн
Буянд цадаагүй орчлонг аргадаж нэг дуулахаас даа
Сүүмэн сүүмэн буцсан жингийн тэр л цуваанд
Сүүтэн сүүтэн буусан гунигаа дайгаад явуулахаас даа.
Б.Ичинхорлоо
No comments:
Post a Comment